Wykrywanie dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu

Do doświadczenia potrzebujemy: stary, czysty słoik (do 0,3 l), szklankę, patyk do mieszania, odrobinę tlenku wapnia (ze trzy łyżki) (dostępny w sklepie murarskim: jako wapno palone), wodę (najlepiej destylowana lub przegotowaną kilkakrotnie kranówkę, bez osadu) i plastykową rurkę do napojów.

Tlenek wapnia umieszczamy w słoiku i zalewamy bardzo ostrożnie woda (mieszanina często zaczyna wrzeć). Mieszamy patyczkiem. Dodajemy tyle wody, gdy osad (wodorotlenek wapnia) opadnie na dno, nad osadem było około 2 cm roztworu (woda wapienna). Gdy roztwór ten stanie się klarowny przenosimy go, np.: za pomocą czystej pipety lub po prostu zlewając, do czystej szklanki. Następnie przez rurkę do roztworu wdmuchujemy powietrze. Co stało się z roztworem?

UWAGA!!! Ani wapna palonego, ani wapna gaszonego (powstały osad), nie wolno brać do rąk!!!!!

Obserwacje i wnioski: Klarowny roztwór (woda wapienna) mętnieje pod wpływem dwutlenku węgla, wydychanego z płuc. Jest to reakcja, która często wykorzystuje się w laboratorium do wykrywania dwutlenku węgla.